فرسودگی شغلی و برخی عوامل مرتبط با آن در پرستاران شاغل در بیمارستان‌های استان لرستان

زمینه و هدف: سندرم فرسودگی شغلی یکی از خطرات شغلی است که می‌تواند وضعیت فیزیکی و ذهنی پرسنل را تحت تأثیر قرار دهد. این معضل به عنوان یک اختلال اساسی در پرسنل مراقبت بهداشتی شناخته شده و به دلیل بالا بودن سطوح استرس ‌در پرستاران در‌ حال افزایش‌ است. پژوهش حاضر با هدف بررسی وضعیت فرسودگی شغلی و برخی عوامل مرتبط با آن در پرستاران شاغل در بیمارستان‌های دولتی استان لرستان صورت گرفته است. مواد و روش‌ها: در این مطالعه توصیفی مقطعی، جامعه پژوهش کلیه پرسنل پرستاری شاغل در بیمارستان‌های دولتی استان لرستان بودند. حجم نمونه 297 نفر بود که به روش چند مرحله‌ای تصادفی به مطالعه وارد شدند. از پرسشنامه اطلاعات دموگرافیک و ویژگی‌های شغلی و پرسشنامه فرسودگی شغلی ماسلاچ (MBI)  Maslach Burnout Inventoryکه ابزاری روا و پایاست جهت جمع‌آوری داده‌ها استفاده گردید. داده‌های حاصل با نرم‌افزار SPSS نسخه 16 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته ها: اکثر واحدهای مورد پژوهش سطح بالایی از شدت و دفعات فرسودگی شغلی در بعد احساس عدم کفایت شخصی، سطح متوسطی از دفعات فرسودگی شغلی در بعد مسخ شخصیت و سطح پائینی از دفعات فرسودگی شغلی در بعد خستگی عاطفی داشتند. بین فرسودگی شغلی با برخی ویژگی های دموگرافیک و ویژگی‌های شغلی از قبیل سن، جنس، سمت شغلی، سابقه کاری و میزان ساعات کاری ارتباط آماری معنی‌دار مشاهده گردید. نتیجه‌گیری: نتایج تحقیقات متعدد حاکی از شیوع بالای فرسودگی شغلی در پرستاران و نیز تفاوت و حتی در برخی موارد تناقض در رابطه با عوامل مرتبط با فرسودگی شغلی در محیط‌های کاری مختلف است. به همین جهت ضرورت دارد که مدیران سازمان ها با توجه به عوامل زمینه‌ساز فرسودگی شغلی در سازمان خود در جهت شناسایی و رفع این عوامل اقدامات مجدانه‌ای صورت دهند.